Month: January 2017

Ա. ԹՈՒՂԹ ԱՌ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ, ԺԳ.

%d5%b6%d5%b8%d6%80%d5%a1

ՆՈՐԱ ՊԱՐՈՒԹՃԵԱՆ

միտք տեսութիւն սկզբունք
կանոն դրուածք… եւ այլն
բանտերը մեր օրօրոցէն դպրոցէն
պարարտանիւթ
կաթին գիրքին ու աղօթքին խառնուած

երանի թէ զսպանակս դուրս հրէր զիս անոնցմէ
կտրուէի անջատուէի փրթէի նետուէի խելառ
հեռանալով փոքրանայի ջնջուէի պաստառէն
դուրս դուրս դուրս ցատկէի ճաղերէն

երկրագունդը անջրպետէն դիտողի պէս
ընկալէի անոր լմանութիւնն ազնուական
իր գոյնզգոյն գիծերով
իր գիծերու գոյներով
պատժուած իր հմայքով
անմեղութեամբ խորտուբորտ։
Այդ հրաշքը բացայայտ՝
ատոր համար իսկ ծածուկ
անդիի կողմէն ըմբռնելու հասնէի
վերանայի անոր ախտէն վարակուելու
խենթ տարերքէն տարուելու
ցնցուէի
անոր անզուսպ կորովէն
որուն լոկ եղած ըլլալուն մէջ,
ո՛չ ուրիշ տեղ,
գտնէի զայն գեղեցիկ
անօրինակ ուժական

որովայնիս մէջ, յայնժամ միայն
խտխտար պիտի ծնունդը
իմաստին
որուն սերմը սրբազնագոյն առեղծուածը կը պահէ։

 

Արտատպումի պարագային կը խնդրուի նախապէս կապ հաստատել Հայերէն Blog-ի վարչութեան հետ:

ՊԱՐԱՊ ԺԱՄԵՐՍ

manug-3

ԱԼԷՆ ՆՇԱՆ
Իսթանպուլ, Էսաեան Վարժարան, 7րդ դասարան 

Երբ մարդիկ իրենց գործը լմնցնեն, իրենց կը մնայ պարապ ժամանակ: Ես ալ իմ դասերս կը վերջացնեմ ու կ’ունենամ պարապ ժամեր:

Պարապ ժամերուս երբեմն գիրք կը կարդամ, բայց գիրք կարդալը շատ չեմ սիրեր: Պարապ ժամերուս ընդհանրապէս եութուպէն երիզներ կը դիտեմ: Ասոնք երբեմն խաղի եւ երբեմն ալ զարգացումի վերաբերեալ երիզներ են: Գիշերն ալ հեռատեսիլին կը հետեւիմ:

Պարապ ժամանակս կ’արժեւորեմ լաւ զբաղումներով, երբ դաս սորվելէն դադար կ’առնեմ: Երկու անիւով սահնակ սահիլն ալ կը սիրեմ: Սահնակը մեծ եղբօրս՝ Արիսին կը պատկանի. նոր տարիին նուէր եկած էր, կ’արտօնէ որ ես ալ գործածեմ:

Պարապ ժամանակս դեռ շա՜տ բաներով կ’արժեւորեմ, որոնք բացատրելը շատ երկար կը տեւէ:

 

Արտատպումի պարագային կը խնդրուի նախապէս կապ հաստատել Հայերէն Blog-ի վարչութեան հետ:

ՊԱՐԱՊ ԺԱՄԵՐ

manug-2

ԳԱՐԻՆ ՏԷՄԻՐՃԻ
Իսթանպուլ, Էսաեան Վարժարան, 7րդ դասարան 

Մարդիկ շատ պարապ ժամանակ ունին կամ աւելի ճիշդը՝ տղաքը աւելի շատ պարապ ատեն կ’ունենան: Ամէն մարդ այլեւս իր պարապ ժամերուն ձեռնահեռախօսով կը զբաղի: Ասիկա աղուոր բան չէ: Եթէ աշակերտ էք՝ փոխանակ ձեռնահեռախօսով զբաղելու, կրնաք գիրք կարդալ, դասի համար աշխատիլ եւ կամ պտտիլ:

Ես իմ պարապ ժամերուս շարժանկարի ժապաւէն կը դիտեմ: Երբոր նեղուիմ՝ ընկերներս կը փնտռեմ, կը ժամադրուինք ու կը պտտինք:

Մարդիկ, որոնք գործի կ’երթան, պարապ ժամանակ չունին, սակայն երբեմն անոնք ալ կրնան գիրք կարդալ եւ կամ պտտիլ: Եթէ աւելի հանգչիլ ուզեն՝ կրնան անտառ երթալ ու քալել: Ուրեմն փոխանակ ձեռնահեռախօսով զբաղելու ուրիշ բաներ կարելի է ընել:

Անոնք, որոնք զաւակ ունին, թող խաղան իրենց զաւակներուն հետ: Իսկ անոնք, որոնք պզտիկ եղբայր կամ քոյր ունին, թող զբաղին անոնց հետ:

Շատ բաներ կարելի է ընել պարապ ժամերուն:

 

Արտատպումի պարագային կը խնդրուի նախապէս կապ հաստատել Հայերէն Blog-ի վարչութեան հետ:

ԵՐԲ ՄԱՆՈՒԿ ԷԻ

manug-1

ՆԱՐՕՏ ՊՈՅԱՃԸ
Իսթանպուլ, Էսաեան Վարժարան, 7րդ դասարան 

Երբ մանուկ էի, ամբողջ ժամանակս պարապի կ’անցընէի: Համակարգիչով խաղեր կը խաղայի, մօրս ձեռնահեռախօսով կը խաղայի:

Երբ տաս տարեկան եղայ, սկսայ ձեռային գործերով զբաղիլ: Թաշկինակներով կարապ շինել կը ջանայի, բայց չէի յաջողեր: Յետոյ սկսայ գծագրութիւն ընել: Առարկաներ կը գծէի, եւ այսպէս սկսաւ զարգանալ ձեռային աշխատանք կատարելու կարողութիւնս: Այն ժամանակ արթնցաւ նաեւ մարզանքի եւ երաժշտութեան հանդէպ հետաքրքրութիւնս: Երկու տարի մարմնամարզանքի հետեւեցայ:

Հիմա ջութակի դասերու կը հետեւիմ եւ պիտի շարունակեմ հետեւիլ, որովհետեւ հինգ տարիէ ի վեր կը զբաղիմ նուագելով:

Ամէն մարդ պէտք է ունենայ զբաղումներ, որպէսզի արժեւորէ պարապ ժամանակը:

 

Արտատպումի պարագային կը խնդրուի նախապէս կապ հաստատել Հայերէն Blog-ի վարչութեան հետ:

ԵՐԱՆԻ ԱՆՈՐ…

%d5%bd%d5%a7%d6%80%d5%a8

ՆԱԹԱԼԻ ՏԷԿԻՐՄԷՆՃԵԱՆ
Պէյրութ, Ազգային Լեւոն եւ Սոֆիա Յակոբեան Գոլէճ, 11րդ դասարան

Երանի անոր, որ կարող է քեզ պահել անթարթ աչքերու մէջ. երկար, անշարժ հիանալու համար այդ գեղեցկութեան առջեւ: Եւ տեսնել ուրիշներու երազած այն ջերմ իրականութիւնը: Քեզ վայելելով ինծի անցեալ թուող ներկային մէջ: Եւ ամենէն դժուարն ալ այն է, որ միայն անցեալի յուշերուն մէջ քեզի կը տիրանամ:

Արդէն իսկ անցած ես, անվերադարձ: Հիմա կը քալեմ այն փողոցներէն, որոնք ապտակի մը պէս շարունակ կը փորձեն հարուածել դէմքս եւ խաւարեցնել սիրովդ լուսաւորուած հոգիս:

Փնտռելով այն պատկերները, որոնց մէջ անհետացած ես եւ կամ ալ բնաւ չես եղած: Երազել փորձելով դէմքդ, զոր տարիներէ ի վեր կը պակսի տեսողութենէս, բայց ոչ՝ մտքէս:

Իսկ այն անունը ես չեմ կրնար արտասանել, դարձած է միակ յաճախանքը, որ անկարելի է արտայայտել տողերու մէջ:

Հապա այդ աչքերը, ինչպէ՞ս նկարագրել զանոնք, որոնք արեւները կը խաւարեցնեն, ծովերը կ’ալեկոծեն, եւ միշտ ալ սիրտս կ’այրեն:

Բայց աւաղ… ամէն ինչին ալ հակառակ՝ ես դեռ կը սիրեմ այն անձը, որ զիս կ’ատէ. այն աչքերը, որոնք կը դադրին ինծի նայելէ, եւ այն սիրտը, որ կը հրաժարի ինձմէ:

Եւ ես կրկին կը սիրեմ այն անձը…

 

Արտատպումի պարագային կը խնդրուի նախապէս կապ հաստատել Հայերէն Blog-ի վարչութեան հետ:

ԿՐՕՆԻ ԴԱՍԸ

%d5%a5%d5%af%d5%a5%d5%b2%d5%a5%d6%81%d5%ab

ՆՈՒԷՐ ՄԱՐԱՇԼԵԱՆ
Դամասկոս

Օր մը կրօնի դաս կ’առնէինք՝ «Հայ Եկեղեցոյ մասերը»: Մեր ուսուցչուհին մեզի խոստացած էր այս դասը մեր դպրոցին կից գտնուող եկեղեցիին մէջ բացատրել: Ուրեմն՝ իջանք եկեղեցի: Տիկինը սկսաւ բացատրել եկեղեցւոյ բեմը եւ թէ ովքե՞ր կրնան հոն կենալ: Մենք կրցանք բարձրանալ բեմը, յետոյ մտանք եւ դիտեցինք խորանին երկու կողմերը գտնուող սենեակները: Մտանք առաջին սենեակը, հոն կային պահարաններ, իսկ երկրորրդ սենեակը Մկրտութեան սենեակն էր, եւ տեսանք սեւ ծածկոցով սնտուկ մը: Ընկերներս հետաքրքրութեամբ հարցուցին, թէ ի՞նչ է այս սնտուկը: Տիկինը ըսաւ. «Ասոր մէջ մեռել կը դնեն»: Մենք վախցանք: Ընկերներէս մէկը հարցուց. «Տիկին, կրնա՞նք բանալ»: Ան ըսաւ. «Անշուշտ»: Ուսուցչուհին սեւ սնտուկը բացաւ, հազիւ ձեռքը մտցուց՝ պոռաց: Մենք ալ անոր հետ պոռացինք: Երբ աչքերնիս բացինք, տիկինը կը խնդար եւ ընկերներէն մի քանին մեր քովը չէին: Անոնք արդէն եկեղեցւոյ դուրսի դրան առջեւն էին: Մեր ուսուցչուհին մեզ դուրս հանեց եւ մեզի ըսաւ, որ այդ սնտուկը պարապ էր ու ինք ուզած էր մեզ միայն վախցնել:

Բոլորս ալ իրարու վրայ խնդացինք:

Տիկինը մեզմէ հեռացաւ եւ ճամբորդեց դէպի Գանատա։

Շատ հաճելի օրեր էին, շատ կարօտցած ենք ձեզ, տիկին։

 

Արտատպումի պարագային կը խնդրուի նախապէս կապ հաստատել Հայերէն Blog-ի վարչութեան հետ:

ՄՈՍԻԿԻՆ ԵՒ ՌԱՖԱՅԷԼԻՆ ՉԱՐԱՃՃԻՈՒԹԻՒՆՆԵՐԸ Ա.

%d5%a4%d5%ba%d6%80%d5%b8%d6%81-2

ՄՈՍԻԿ ՓԻԼԱՒՃԵԱՆ
Փարիզ, Դպրոցասէր Վարժարան, 7րդ դասարան

Երբ  5րդ դասարան էի, շատ չարաճճի մանչուկ մըն էի։

Կը յիշեմ օր մը, երբ զանգը հնչեց, Ռաֆայէլը եւ ես մեր ընկերներէն մէկը՝ Յարութը դրան ետեւ դրինք եւ դուռը վրան հրեցինք։ Այնքան ուժով հրեցինք, որ դուռը կոտրեցաւ։

Պատժուեցանք։ Երկու ամիս մարզանքէ զրկուեցանք։

Երբ երկու ամիսը անցաւ, սկսանք նորէն զբօսանքի ելլել եւ դարձեալ չարաճճիութիւն ընել եւ միշտ պատժուիլ։

 

Արտատպումի պարագային կը խնդրուի նախապէս կապ հաստատել Հայերէն Blog-ի վարչութեան հետ: